XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

Oso noizbehinka erabil daitezkeen kontserba bakarrak etxean gehigarri kimiko, gatz eta azukre gabe eginikoak dira baina bakar bakarrik janariaren osagarri moduan eta aldizka aldizka.

Elikagaiak kontserbatzeko erarik onena sikatzea da, hori dela eta airez, eguzkiz sikaturiko fruiten kontsumoa gomendatzen da (piku sikuak, mahaspasak, muxikak).

Elikagaien konposizioa gutxien aldatzen dituen era da, hala eta guztiz, ezin dute fruita freskoa ordezkatu.

Lata, izozki, esne ontziratu, esneki ontziratu, gaziki, eta keatu guztiak eliminatuko ditugu (elikagai keatuek alkitrana daukate).

Hirian bizi diren pertsonentzat eta behi esne freskoa lor ezin dezaketenentzat ahalik eta gutxien erabiltzea gomendatzen dugu, ez da beharrezkoa elikagaia pertsona helduentzat.

Hala eta guztiz gutxien adulteratuta dagoen esnea pasteurizatua da (egunekoa), ez du sekula hartuko esne esterilizatu edo tenperatura altuz trataturikorik (UHT, uperizatua).

Esnekiak, yogur eta gatzatuak etxean eginikoak jan.

Fruita zaporeko eta ez fruitadun yogurrei, sustantzi kimiko edo gehigarriz ematen zaie zaporea.

Izozki, flan, natila industrialak, sustantzi kimiko artifizial edukin handia daukate.

Enbutidoetaz ez dago asko esan beharrik, gutxi gora behera asmatzen dugu zelan egiten diren kontsumo eta irabazietarako.

Industria eraldatzean ez da kalitatea kontutan hartzen, dirua baino.

Ez dio ardurarik elikagaiaren bizia suntsitzeak, baizik eta ia horrela bere kontserbaketa, garraioa eta almazenaketa errazten dugun.